ارزیابی پروتکل مسیریابی مناسب برای شبکه های حسگر بی سیم با استفاده از شبکه ی عصبی مصنوعی

شبکۀ حسگر بیسیم خواصی مانند هزینۀ کم، توان و طول عمر محدود دارند و این حسگرها می¬توانند برای نظارت محیط، کنترل آلودگی هوا و بررسی آتش سوزی در جنگل و اندازه گیری کیفیت آب و .... استفاده می¬شوند و متشکل از هزاران یا صدها نود می¬باشند. شبکۀ حسگر بیسیم نیاز به مدیریت در جنبه¬های مختلف از جمله کنترل انرژی مصرفی، مسیریابی مناسب و بدون همزمانی برای ارسال اطلاعات دارند. خوشه بندی در مسیریابی انرژی مصرفی را در هر حسگر کاهش می¬دهد و همچنین ارتباطات با سرخوشه افزایش می¬یابد. چندین پروتکل مسیریابی خوشه¬ای که از پارامترهای اصلی و همسایگی¬های مجاور برای خوشه بندی استفاده می¬کنند، در این راستا معرفی می¬شود. با این وجود همۀ پروتکل¬های مسیریابی خوشه¬بندی ارایه شده تاکنون، تنها نزدیکی جغرافیایی (همسایگی) را بعنوان پارامتر تشکیل خوشه¬ها در نظر می¬گیرند. برای بهبود پروتکل¬های مسیریابی خوشه¬بندی تعداد، اندازۀ خوشه و انتخاب سرخوشه مناسب فاکتور اساسی می¬باشد. افزایش اندازۀ خوشه باعث افزایش فاصله و تخلیۀ سریع انرژی می¬شود، و کاهش اندازۀ خوشه باعث افزایش سربار اطلاعات کنترلی می¬شود. در این پایان¬نامه تعداد مناسب خوشه¬ها با استفاده از مدل خوشه¬بندی زاویه¬ای در مسیریابی تعیین می¬شود. در این راستا یک تحلیل هوشمندانه برای پردازش و ارسال اطلاعات به منظور بهبود عملکرد شبکه¬های حسگر استفاده می¬شود، و یک شاخۀ هوشی مبتنی بر شبکۀ عصبی هدفمند می¬باشد. شبکۀ عصبی در نظر گرفته شده، با استفاده از روش خودسازمانده به طور کارا در کشف مسیر مناسب و انتخاب سرخوشۀ مناسب و مدیریت بهتر توان حسگرها استفاده می¬کند. لذا استفاده از معیارهای مهم¬تر برای انتخاب سرخوشه در شبکۀ عصبی خودسازمانده طول عمر شبکه را افزایش می¬دهد. الگوریتم مسیریابی معرفی شده، باعث توزیع متوازن انرژی حسگرها شده، و از تجمع سرخوشه¬ها در ناحیۀ خاص جلوگیری می¬کند، و به همین دلیل از نظر پوشش و افزایش طول عمر حسگرها بسیار کارا می¬باشد. کارایی پروتکل مسیریابی پیشنهادی از لحاظ افزایش طول عمر شبکه و حفظ بهتر پوشش شبکه¬ای در مقایسه با پروتکل¬های مسیریابی پیشین نشان داده می¬شود.